Egzekucja należności od dłużników zamieszkałych w miejscowości Głowaczowa.
Głowaczowa prawdopodobnie została założona na przełomie XIII i XIV wieku, w okresie wzmożonego osadnictwa w tym regionie, a jej nazwa stanowi formę odosobową, od przezwiska lub przydomku „Głowacz” lub „Głowa”.
Pierwsze oficjalne dokumenty na temat Głowaczowej pochodzą z 1419 roku, gdy wieś została przeniesiona z prawa polskiego na prawo niemieckie i wskazują, natomiast pierwszym znanym właścicielem wioski był rycerz Mikoszka (Mikołaj) z herbu Gryf.
Wedle oficjalnych dokumentów sporządzonych w XVI wieku, we wsi było szesnastu kmieci na trzech łanach, trzech zagrodników z rolami, jeden komornik z bydłem, trzech komorników bez bydła, trzech rzemieślników oraz karczma na ¼ łana.
Losy Głowaczowej na przestrzeni wieków, były silnie związane z kluczem dóbr w Chotowej i wraz z nimi przechodziły na przestrzeni wieków bardzo burzliwe oraz liczne zmiany właścicielskie, a wieś niemal przechodziła „z rąk do rąk” z powodu licznych procesów i sporów rodzinnych.
Za początkową datę względnej stabilizacji losów wsi należy uznać 1728 rok, gdy to właścicielem m.in. wsi Głowaczowa została rodzina Pietruskich herbu Starykoń. Następnie wieś przeszła kolejno w ręce rodu Bobrownickich herbu Doliwa oraz rodu Ankwiczów herbu Awdaniec. W 1825 roku wieś finalnie trafiła w ręce rodu Reyów z Przecławia herbu Oksza.
Liczba mieszkańców na dzień 31-12-2021 roku: 897, z czego 434 stanowiły kobiety, a 463 mężczyźni.
