Egzekucja należności od dłużników zamieszkałych w miejscowości Stara Jastrząbka.
Brak jest jednoznacznych źródeł wskazujących etymologię nazwy wsi Stara Jastrząbka („Jastrząbka Stara” do 1975 roku) jednakże pewną wskazówkę stanowi pochodzenie nazwy sąsiadującej wioski, Nowej Jastrząbki. Nazwa ta pochodzić bowiem ma stąd, że na terenie tym występowało dużo ptactwa, w tym w szczególności jastrzębi.
Zgodnie ze sporządzonym w 1578 roku rejestrem poborowych województwa sandomierskiego, wieś należała wówczas do księcia Konstantego Ostrogskiego i przynależała do klucza dóbr wiewióreckich. W wiosce znajdowało się siedmiu kmieci na 1 ¾ łana, jeden rzemieślnik, jeden duda, jeden gontarz, dziesięciu zagrodników oraz prawdopodobnie folwark.
Do końca XVI wieku wieś należała do parafii świętego Klemensa w Zasowie, lecz jeszcze w 1581 roku książę Ostrogski uposażył samodzielną parafię w wiosce. W 1596 roku arcybiskup lwowski Jan Dymitr Solikowski konsekrował drewniany kościół pod wezwaniem świętego Krzyża, natomiast w 1599 roku kardynał Jerzy Radziwiłł ustanowił formalnie parafię. W 1790 roku kościół w Starej Jastrząbce został zdewastowany przez pożar, ocalała wyłącznie dzwonnica, dlatego w 1791 roku zainicjowano budowę murowanego kościoła, którą ukończono już w 1794 roku.
Odpowiednio do pozostały włości rodu Ostrogskich, wieś została włączona do ordynacji Ostrogskich utworzonej w 1609 roku i stanowiła jej część aż do kasacji ordynacji w 1766 roku, kiedy to została rozparcelowania pomiędzy inne rody szlacheckie. Jeszcze w XVIII wieku wieś należała do rodu Wąsowiczów, jednakże w 1817 roku została sprzedana hrabiemu Franciszkowi Kuczkowskiemu herbu Jastrzębiec, a jego następcą był Kazimierz Kuczkowski.
Liczba mieszkańców na dzień 31-12-2021 roku: 1144, z czego 576 stanowiły kobiety, a 568 mężczyźni.
